Mια μέρα σαν κι αυτή γεννήθηκε ο μέγιστος Sir David Lean

 Mια μέρα σαν κι αυτή γεννήθηκε ο μέγιστος Sir David Lean

Τo ημερολόγιο έγραφε 25 Μάρτη του μακρινού 1908 όταν αντίκρισε για πρώτη φορά το φως του κόσμου ο Ντέιβιντ Λιν, ένας αληθινός ζηλωτής της τελειομανίας και της λεπτομέρειας, που ήταν ικανός να περιμένει βδομάδες ολόκληρες πίσω από την κάμερα για το ιδανικό ηλιοβασίλεμα. Δυστυχώς λησμονημένος στις μέρες μας, ο Λιν έχει αποτελέσει σημείο αναφοράς για αμέτρητους σπουδαίους σκηνοθέτες για τη μαεστρία, την επιμονή του, αλλά και την απαράμιλλη ικανότητα να δίνει σάρκα και οστά σε ιστορίες μεγαλειώδους κλίμακας, για τις οποίες ακόμη και ο χαρακτηρισμός bigger than life μοιάζει φτωχικός.

Ο Λιν θήτευσε αρχικά στον χώρο του μοντάζ προτού μεταπηδήσει στη σκηνοθεσία, στοιχείο που τον βοήθησε να κατανοήσει όσο ελάχιστοι το καταστατικό και τα fundamentals της κινηματογραφικής γλώσσας. Έχοντας βρει τον τρόπο να συνυφαίνει το κάδρο μιας ολόκληρης εποχής με το μικροσκόπιο του ανθρώπινου δράματος, ο Λιν υπήρξε ένας αληθινός γητευτής των τοπίων και του ανθρώπινου βλέμματος, πλάθοντας μια κινηματογραφική ανθρωπογεωγραφία που στέκει ακόμη και σήμερα ως μνημείο αντοχής στον χρόνο και στη φθορά. Εκλεκτικός στις επιλογές του και σχολαστικός μέχρι τελικής πτώσης σε όλα τα στάδια της προεργασίας, ο Λιν γύρισε μόλις 17 ταινίες σε μια σκηνοθετική καριέρα 42 ετών (ως μοντέρ, ξεκίνησε την πορεία του 12 χρόνια νωρίτερα). Ακολουθεί μια ενδεικτική αναφορά στα εντυπωσιακά του γαλόνια, με μία ανάσα.

Υπέροχο ντεμπούτο με το βαθιά ουμανιστικό πολεμικό δράμα In Which We Serve (1942), στην πρώτη από τις 4 συνεργασίες του με τον θεατρικό συγγραφέα και σεναριογράφο, Σερ Νόελ Κάουαρντ (σε μια εποχή, δηλαδή, όπου οι δραματικές συνθήκες επέβαλαν ηρωικούς παιάνες). Χρυσή σελίδα στην ιστορία του μελοδράματος (και Χρυσός Φοίνικας) με το Brief Encounter (1945). Δύο ραφιναρισμένες μεταφορές του Τσαρλς Ντίκενς, με το Great Expectations (1946) και το Oliver Twist (1948, Χρυσός Λέοντας στη Βενετία). Mια σπαρακτική ιστορία αιώνιας ερωτικής εκκρεμότητας με φόντο την παραισθησιογόνο Βενετία, στο υπέροχο Summertime (1955) με την Κάθριν Χέπμπορν. Mια ανατριχιαστική διατριβή στον εγγενή παραλογισμό του πολέμου, δοσμένη με αψεγάδιαστο στυλ και τον Άλεκ Γκίνες να παραδίδει αληθινό tour de force, στο μυθικό The Bridge on the River Kwai (1957, Όσκαρ Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Ταινίας).

Δύο επικών διαστάσεων παραβολές για την ανθρώπινη συνθήκη και τον ιστορικό χρόνο, αρχικά με το Lawrence of Arabia (1962, Όσκαρ Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Ταινίας ΚΑΙ ΠΑΛΙ!) και στη συνέχεια με το Doctor Zhivago (1965). Μια συγκινητική ιστορία απαγορευμένου έρωτα, σε ένα υποτιμημένο διαμαντάκι που κατακρεουργήθηκε από τους κριτικούς και πάτωσε στο box office (Ryan's Daughter (1970). Θριαμβευτική επιστροφή έπειτα από 14 χρόνια αποχής -και συγχρόνως κύκνειο άσμα- με το αυτοκρατορικού μεγαλείου A Passage to India (1984).

Το CineDogs στέκεται σε στάση προσοχής και ατελείωτου σεβασμού. Στην υπέροχη αυτή φώτο, με τον Πίτερ Ο' Τουλ στα γυρίσματα του Lawrence of Arabia.